هدف از این تحقیق بررسی نارساخوانی با فرمت docx در قالب 30 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد

فهرست مطالب

گستره نظری نارساخوانی

تاریخچه نارساخوانی

تعریف و توصیف نارساخوانی

طبقه‌بندی اختلال‌های خواندن

مراحل رشد خواندن

فرایند یادگیری خواندن

شیوع نارساخوانی

رویکردهای تبیینی اختلال نارساخوانی

تقارن نیمکره‌های مغز

عوامل دیداری

عوامل شناختی و پردازشی

فراشناخت

عوامل وراثتی

خودکاری

عوامل عصب‌شناختی

عوامل مبتنی بر مغز

مخچه و نارساخوانی

تحلیل نقش سایر بخش‌های مغز در نارساخوانی

تفاوت‌های عملکرد افراد عادی و بیمار

عوامل توام با نارساخوانی

ویژگی‌های اختلال نارساخوانی

منابع

اولین اشاره به اصطلاح نارساخوانی توسط یک پزشک آلمانی به نام "برلین"(1872) صورت گرفت. وی این اصطلاح را برای توصیف یک فرد بزرگسال مبتلا به نارساخوانی اکتسابی به کار برد که در این مورد فرد به دنبال آسیب مغزی، توانایی خواندن خود را از دست داده بود. برلین همچنین بیان کرد: "اگر نقص در خواندن حروف چاپی شدید باشد، آن اختلال نارساخوانی است. در واقع نارساخوانی عضوی از خانواده بزرگ اختلال‌های زبانی یا "آفازیا" است که با مشکلاتی مانند اختلال در درک یا تولید زبان بیانی یا هر دو مشخص می‌شود". مدت کوتاهی پس از کشف برلین، در سال ۱۸۷۷، اصطلاح "کوری کلمات" توسط یک پزشک دیگر به نام کاسمل در توصیف یک بیمار بزرگسال آفازیک که توانایی خواندنش را از دست داده بود، به کار برده شد. کاسمل همچنین معتقد بود که نشانه‌های فوق مربوط به نقص در ناحیه شکنج زاویه‌ای چپ مغز می‌باشد (گاردیولا و ۲۰۰۱؛ شیویتز، ۲۰۰۳). شاید نخستین گزارش درباره بیماران مبتلا به کوری کلمات به سال ۱۶۷۶ باز گردد، زمانی که جان اسمیت پزشک آلمانی، افرادی را مشاهده کرد که پس از ضربه، تومور یا صدمه مغزی، توانایی خواندن خود را از دست می‌دادند، در حالی که پیش از بروز آسیب مغزی چنین توانایی را داشتند؛ چیزی که بعدها به عنوان "ناخوانی اکتسابی" از آن نام بردند (به نقل از شیویتز، ۲۰۰۳). بدین ترتیب شارکوت  (۱۸۸۷)، اصطلاح الکسیا را به عنوان فقدان کامل توانایی خواندن تعریف کرد.